Show Notes
Dzieło Mieczysława Karłowicza to jedno z najwybitniejszych zjawisk w muzyce europejskiej początków XX wieku – muzyce wywodzącej się z kierunku neoromantycznego i postwagnerowskiego. Bo trzeba pamiętać, że twórczość Karłowicza należy rozpatrywać nie tylko w kontekście polskiego modernizmu przełomu wieków, ale i europejskiego fin de siècle’u. Wysoką pozycję w historii muzyki polskiej kompozytor zawdzięcza zaledwie sześciu poematom symfonicznym, skomponowanym między 1903 a 1909 rokiem, w którym to tragicznie zmarł. Wciąż wiele znaków zapytania przy jego nazwisku. Na szczęście z pomocą przychodzi redaktor Anna Woźniakowska – krytyczka muzyczna, dziennikarka, autorka wielu publikacji, w tym książki „Karłowicz” w serii Małe Monografie wydanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Rozmawia Mateusz Borkowski.
Spis treści
(00:00) Wprowadzenie
(01:07) Początek rozmowy
(04:18) Wczesne lata
(08:35) Wszechstronna edukacja
(11:32) Wirtuoza z niego nie będzie...
(14:42) ... ale kompozytor...
(16:01) Pieśni
(19:01) Stanisław i Anna Oświecimowie
(22:19) Polska krytyka
(25:56) Miłość do gór
(29:01) Szlachetne zdrowie
(31:56) Karłowicz o Filharmonii Warszawskiej
(35:44) Warszawskie Towarzystwo Muzyczne
(38:34) Działalność publicystyczna
(42:04) Co gdyby?
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.
